Συναδέλφισσες –
συνάδελφοι,
Η
Ο.Β.Σ.Α. χαιρετίζει τις ομοσπονδίες, τα
σωματεία, κάθε επαγγελματία, βιοτέχνη,
έμπορο, αυτοκινητιστή, συνταξιούχο που
έδωσε το αγωνιστικό παρόν στις πρόσφατες
κινητοποιήσεις για τη ματαίωση
πλειστηριασμών 1ης κατοικίας συναδέλφων
αλλά και ενάντια στο πολυνομοσχέδιο-δώρο
της κυβέρνησης ΝΔ που συνεχίζει να
μοιράζει “γη και ύδωρ” στους
μεγαλοεπιχειρηματίες, τους βιομηχάνους,
τους τραπεζίτες κ.α, όπως και η προηγούμενη
κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν
υποχωρούμε, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε
για τα δικαιώματά μας. Εμείς και οι
χιλιάδες συνάδελφοι που προβληματιζόμαστε
για το σήμερα και το αύριο έχουμε πια
πείρα: Η “δίκαιη ανάπτυξη”, η “ανάπτυξη
για όλους” που υπόσχονται οι κυβερνήσεις
είναι μύθος, σε αυτή δε χωρούν τα δικά
μας προβλήματα και ανάγκες. Ξέρουμε από
πρώτο χέρι ότι θα συνεχίσουμε να
εργαζόμαστε σκληρά για να ζήσουμε τις
οικογένειές μας, φορτωμένοι με χρέη και
διαρκώς νέες υποχρεώσεις στην εφορία,
το ταμείο, τις τράπεζες, τη ΔΕΗ. Η
ανασφάλεια και η αβεβαιότητα θα συνεχίσουν
να μας χτυπούν την πόρτα.
Γι’
αυτό και σας καλέσαμε για να συζητήσουμε
και να οργανώσουμε από κοινού την πάλη
για τα προβλήματά μας ενάντια στις
αντιλαϊκές πολιτικές που συνεχίζονται.
Η ώρα της αναμονής τελείωσε! Τώρα είναι
η ώρα του συλλογικού αγώνα!
Οι
υποσχέσεις της κυβέρνησης ΝΔ περί
ανακούφισης των επαγγελματιών,
αποδεικνύονται κάλπικες, όπως
προειδοποιούσαμε από την αρχή. Η
περιορισμένη μείωση των φόρων που
υπόσχεται δεν αρκεί για να αντιστρέψει
τις καθημερινές δυσκολίες, για να σταθούν
στα πόδια τους οι μικροεπιχειρήσεις
μας. Ο οξυμένος ανταγωνισμός από τις
μεγαλύτερες καπιταλιστικές επιχειρήσεις
είναι εδώ, το ίδιο και οι συνέπειες της
κρίσης και των αντιλαϊκών πολιτικών
που τη συνόδευσαν.
Άλλωστε,
ακόμα και αυτές οι μικρές μειώσεις που
εξαγγέλθηκαν εξανεμίζονται από το
σύνολο των αντιλαϊκών νόμων που παραμένουν
σε ισχύ. Το τέλος επιτηδεύματος και ο
αναπροσαρμοσμένος ΕΝΦΙΑ, τα αντικειμενικά
κριτήρια, τα υπέρογκα δημοτικά τέλη, το
πανάκριβο ρεύμα, όπως επίσης και οι
δρακόντειοι, εξ’ ορισμού άδικοι, έμμεσοι
φόροι εξανεμίζουν το εισόδημα της λαϊκής
οικογένειας. Την ίδια στιγμή σφίγγει ο
κλοιός των
πλειστηριασμών
και των κατασχέσεων για να στραγγίξουν
και το τελευταίο διαθέσιμο ευρώ από την
τσέπη μας.
Όλα τα
παραπάνω αποτυπώνονται χαρακτηριστικά
στο
προσχέδιο του νέου κρατικού προϋπολογισμού
όπου τα προβλεπόμενα φορολογικά έσοδα
εμφανίζονται και πάλι αυξημένα σε σχέση
με πέρσι
διαλύοντας και τις τελευταίες αυταπάτες.
Συναδέλφισσες
και Συνάδελφοι
Το
«νέο ασφαλιστικό» της κυβέρνησης της
Ν.Δ. μόνο νέο δεν είναι. Είναι φτιαγμένο
με τα υλικά που χρησιμοποίησαν όλες οι
προηγούμενες κυβερνήσεις, παρμένα από
τον τσελεμεντέ της ΕΕ και αποτελεί
συνέχεια και κλιμάκωση της αντιασφαλιστικής
νομοθεσίας που εξελίσσεται εδώ και
τρεις δεκαετίες, και υλοποιείται
διαδοχικά από τις κυβερνήσεις, με πιο
πρόσφατο τον νόμο – λαιμητόμο ψαλιδοχέρη
Κατρούγκαλου του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο
νόμος Κατρούγκαλου και η αλλαγή του
τρόπου υπολογισμού των συντάξεων,
οδήγησε σε ποσοστά αναπλήρωσης κάτω
από το 40% του συντάξιμου μισθού από 80%
περίπου που ήταν την προηγούμενη
δεκαετία. Διαχωρίστηκε η κύρια σύνταξη
σε εθνική και ανταποδοτική, που οδηγεί
στην παροχή μιας βασικής σύνταξης
φτώχειας από το κράτος και στην απόσυρση
της εγγύησής του από την ανταποδοτική
σύνταξη.
Η
πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, διατηρεί και
εδραιώνει οριστικά όλο το πλαίσιο των
μειώσεων που πραγματοποιήθηκαν τα
τελευταία χρόνια στις συντάξεις. Πάνω
σε αυτό το έδαφος πατά σήμερα η κυβέρνηση
της ΝΔ και βάζει σε νέα φάση την πορεία
της παραπέρα ιδιωτικοποίησης της
κοινωνικής ασφάλισης.
Η
ΝΔ πιο αποφασιστικά βάζει στο κάδρο
την εφαρμογή του συστήματος τριών
πυλώνων στο ασφαλιστικό.
-
Πρώτος
πυλώνας:
Είναι η δημόσια ασφάλιση, η οποία ήδη
προσαρμόστηκε από το νόμο Κατρούγκαλου
σε επίδομα πτωχοκομείου.
-
Δεύτερος
πυλώνας:
Είναι η επικουρική ασφάλιση η οποία θα
λειτουργεί κεφαλαιοποιητικά, και
-
Τρίτος
πυλώνας:
Θα είναι η αμιγώς ιδιωτική ασφάλιση.
Συνάδελφοι,
Έχει
αποτελέσει αντικείμενο πολλών κυβερνήσεων
και αντίστοιχων «επιτροπών σοφών» το
πώς το ασφαλιστικό σύστημα θα ανταποκρίνεται
στις σύγχρονες νέες απαιτήσεις του
μεγάλου κεφαλαίου. Πώς, δηλαδή, θα
συνδέεται με τη γενικότερη πορεία της
καπιταλιστικής οικονομίας, της κερδοφορίας
του κεφαλαίου, αλλά και της «δημοσιονομικής
σταθερότητας» με βάση τους δείκτες της
ΕΕ, του ΔΝΤ και των λοιπών «θεσμών».
Ήδη
οι αλλαγές των τελευταίων χρόνων, με
το νόμο Κατρούγκαλου, έχουν αφήσει βαθιά
το στίγμα τους. Είναι χαρακτηριστικό
ότι υπολογίζεται ότι έχει μειωθεί από
17% του ΑΕΠ το 2016 στο 13,4% σήμερα. Αντίστοιχα
η κρατική χρηματοδότηση έχει περιοριστεί
μόλις στο 4,8%. Μάλιστα ο στόχος που
παραμένει σε ισχύ είναι η κρατική
χρηματοδότηση να καλύπτει μόνο το τμήμα
της εθνικής σύνταξης από 2025 και ύστερα.
Ξεκινώντας
από τις επικουρικές συντάξεις, προωθείται
η διαμόρφωση ενός νέου κλάδου ιδιωτικής
ασφάλισης μέσα στα πλαίσια του ενιαίου
ταμείου επικουρικής ασφάλισης και
εφάπαξ παροχών (ΕΤΕΑΕΠ), ο οποίος θα
λειτουργεί με βάση το αμιγώς κεφαλαιοποιητικό
σύστημα και μέσα από την υποχρεωτικότητα
θα οδηγεί στο τζόγο αμοιβαίων κεφαλαίων
και μετοχών τις εισφορές των ασφαλισμένων
και χωρίς καμία εγγύηση για το τι σύνταξη
θα πάρουν. Μάλιστα, οι ασφαλισμένοι θα
μπορούν να επιλέξουν όποιον επενδυτικό
φορέα επιθυμούν και ταυτόχρονα σε ποια
κατηγορία χρηματιστηριακών προϊόντων
θα τζογάρουν τις εισφορές τους: σε
χαμηλού, μεσαίου ή υψηλού ρίσκου.
Επί
της ουσίας θα παίζουν στοίχημα με τις
συντάξεις και ο ασφαλισμένος ενώ θα
καταβάλει τους κόπους μια ζωής δεν θα
ξέρει τελικά το ύψος της σύνταξης που
θα πάρει.
Ακόμα
περισσότερο τα παραπάνω ισχύουν διπλά
και για την ιδιωτική ασφάλιση αυτή καθ’
αυτήν, αφού εκεί τα πράγματα λειτουργούν
στη λογική κόστους οφέλους για τα
μονοπώλια των ασφαλιστικών. Τα συμβόλαια
διαμορφώνονται με βάση την εκάστοτε
προσφορά και ζήτηση και προσφέρουν
συγκεκριμένες παροχές ανά εισόδημα,
δεν καλύπτουν τα πάντα παραδείγματος
χάρη εμβόλια φυσικοθεραπείες ειδικές
θεραπείες. Έχουμε παραδείγματα από το
εξωτερικό ότι συνυπολογίζονται διάφορες
ατομικές βιολογικές παράμετροι όπως
παραδείγματος χάρη η κληρονομικότητα,
το κάπνισμα, ακόμα και η παχυσαρκία.
Επιπρόσθετα είναι εξατομικευμένα το
αντίστοιχο οικογενειακό βιβλιάριο και
η πλήρης κάλυψη της οικογένειας κοστίζουν
επιπλέον.
Και μπορεί το
«γαϊτανάκι» να ξεκινά από τις επικουρικές
συντάξεις, ωστόσο στόχος είναι η επέκταση
της ιδιωτικοποίησης στο σύνολο της
δημόσιας ασφάλισης. Στο επίκεντρο
βρίσκεται το χτύπημα του ίδιου του
πυρήνα της κοινωνικής ασφάλισης, με τη
μετατροπή της ασφάλισης σε αυστηρά
ατομική υπόθεση.
Είναι
αξιοσημείωτο ότι στην ΕΕ τα ετήσια «κατά
κεφαλήν ασφάλιστρα», όσα δηλ. πληρώνει
κατά μέσο όρο ο καθένας σε ιδιωτικές
ασφαλιστικές εταιρείες, είναι σχεδόν
2000 ευρώ, ενώ στην Ελλάδα 360, δηλαδή μόλις
18,5% του μέσου όρου της ΕΕ! Ακόμη πιο
έντονη είναι η διαφορά στις ασφαλίσεις
ζωής, όπου η Ελλάδα είναι μόλις στο 14,3%
του μέσου όρου της ΕΕ. Γίνεται κατανοητό
λοιπόν το τεράστιο περιθώριο
κερδοφορίας
που βλέπουν οι
μονοπωλιακοί
ασφαλιστικοί όμιλοι και γιατί πιέζουν
συνεχώς ώστε να προχωρήσουν οι
αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις.
Η
κυβέρνηση μάλιστα προσπαθεί να διασκεδάσει
τις εντυπώσεις σε σχέση με το ολοφάνερο
ρίσκο τονίζοντας ότι το προτεινόμενο
σύστημα θα είναι υπό την αυστηρή εποπτεία
της επιτροπής κεφαλαιαγοράς και της
τράπεζας της Ελλάδος. Ωστόσο μία ματιά
και μόνο στους κλυδωνισμούς των διαφόρων
ασφαλιστικών εταιρειών την τελευταία
δεκαετία. Δείτε δηλαδή το παράδειγμα
της ENRON, της ΑΣΠΙΣ πρόνοια και άλλων
ασφαλιστικών εταιρειών, επιβεβαιώνουν
το λόγο του αληθές δηλαδή ότι το τζογάρισμα
ωφελεί τους επιχειρηματίες και πτωχεύει
τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.
Βέβαια,
και οι ίδιοι αν κάποιος διαβάσει
προσεκτικά τα κείμενα τους, θα δει ότι
προβλέπουν το ενδεχόμενο να χαθούν οι
οικονομίες μιας ζωής των συνταξιούχων.
Στο άρθρο 31 του ΕΤΕΑΕΠ γράφεται
χαρακτηριστικά «δεν εγγυάται το ύψος
της εφάπαξ παροχής, ούτε το ύψος της
επενδυτικής απόδοσης ούτε το ύψος των
επενδυτικών εξόδων».
Δεν
είναι, όμως, μόνο «οι επιχειρηματικοί
κίνδυνοι» της ιδιωτικής ασφάλισης που
απειλούν τους εργαζόμενους. Σε κάθε
σκαμπανέβασμα του εργασιακού βίου,
αυτοαπασχολούμενοι, επιστήμονες, φτωχοί
αγρότες είναι εκτεθειμένοι. Τι γίνεται,
για παράδειγμα, σε περιόδους που κάποιος
χάνει τη δουλειά του και δεν έχει
εισόδημα; στα ιδιωτικά ασφαλιστικά
σχήματα και εφόσον αδυνατεί να συνεχίσει
να καταβάλλει εισφορές μένει ανασφάλιστος.
Δηλαδή, μένουν μετέωροι αυτός και η
οικογένειά του, όχι μόνο σε σχέση με τη
μελλοντική του σύνταξη – αφού δεν
μπαίνει τίποτα στον περιβόητο «ατομικό
κουμπαρά» – αλλά και στην ιατροφαρμακευτική
τους, κάλυψη και σε οποιαδήποτε άλλη
παροχή.
Άλλωστε,
η ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης πηγαίνει
χέρι – χέρι με την εμπορευματοποίηση
της υγείας, με τους ασφαλισμένους, από
τη μια, να μετατρέπονται σε «επενδυτές»
και, από την άλλη, σε «πελάτες». Στον
«αέρα» και οι συνάδελφοι που θα
αναγκάζονται να σταματήσουν τη δουλειά
λόγω ατυχήματος, όπως και οι οικογένειες
στις περιπτώσεις θανάτου του οποίου ο
περιβόητος «ατομικός κουμπαράς» δεν
θα επαρκεί για την απόδοση σύνταξης
χηρείας.
Συναδέλφισσες
– συνάδελφοι,
Ο
πρόσφατος νόμος Κατρούγκαλου έδωσε ένα
γερό χτύπημα στους αυτοαπασχολούμενους
πρώτα και κύρια όσον αφορά το ίδιο το
ύψους των παρεχόμενων συντάξεων. Είναι
χαρακτηριστικό ότι στη βάση του νέου
τρόπου υπολογισμού και με τα νέα ποσοστά
αναπλήρωσης που καθιερώθηκαν οι μειώσεις
στις συντάξεις ακόμα και στην πλήρη
ωρίμανση τους, αγγίζουν σε ύψος το 30 με
35%. Αυτό το είδαν χαρακτηριστικά στα
πρόσφατα σημειώματα του ΕΦΚΑ, πού
συγκεκριμένα καταγράφεται το ύψος της
προσωπικής διαφοράς, οι συνταξιούχοι.
Ωστόσο για το πως
θα συνεχίσουμε από δω και πέρα πρέπει
να πάρουμε υπόψη την εμπειρία που βγαίνει
από την πάλη του προηγούμενου διαστήματος.
Παρά
τις αντιδράσεις οι οποίες αποτυπώθηκαν
και τη μαζική συμμετοχή των συναδέλφων
στις κινητοποιήσεις που προηγήθηκαν,
της ψήφισης του νόμου πολλοί προσπέρασαν
τελικά τις αρνητικές συνέπειες.
Ο
νέος τρόπος υπολογισμού με βάση το
εισόδημα ευνόησε εκ πρώτης όψεως τη
μεγάλη πλειοψηφία των εμπόρων των
βιοτεχνών των επαγγελματιών οι οποίοι
κατά 80% δηλώνει εισόδημα κάτω των 10
χιλιάδων ευρώ. Άλλωστε σύμφωνα με τα
στοιχεία του ΕΦΚΑ το 85% των ασφαλισμένων
πληρώνει το πλαφόν των 185 ευρώ. Αυτό η
αλήθεια είναι ότι τον πρώτο χρόνο
λειτούργησε ευεργετικά. Αφού με το παλιό
σύστημα των κλάσεων οι εισφορές άγγιζαν
τα 400 ευρώ το μήνα. Εκατοντάδες χιλιάδες
είναι οι συνάδελφοι που συσσώρευσαν
χρέη. Χρέη που στην πορεία πέρασαν στο
ΚΕΑΟ και στο καθεστώς των αναγκαστικών
εισπράξεων οδηγώντας τη μεγάλη πλειοψηφία
σε αδιέξοδο. Έτσι πρακτικά ο νόμος
Κατρούγκαλου πέρασε βαθιές αντιδραστικές
αλλαγές με τον εκβιασμό ότι η παραιτείσαι
από αξιοπρεπή σύνταξη ή πας στις
αναγκαστικές κατασχέσεις του ΚΕΑΟ.
Η
αλήθεια είναι ότι πολλοί συνάδελφοι
προβληματίστηκαν από τις δραστικές
μειώσεις στις συντάξεις. Παρόλα αυτά
οι αντιδραστικές αλλαγές έγιναν δέκτες
αφού πολλοί είπαν ότι “ τουλάχιστον
τώρα θα πάρω έστω μία σύνταξη, ούτως ή
άλλως χαμένη την είχα” δεν θα μπω φυλακή
και άλλα τέτοια.
Την
παραπάνω προπαγάνδα της κυβέρνησης του
ΣΥΡΙΖΑ ότι δήθεν έσωσε τα ταμεία ενώ
ταυτόχρονα μείωσε τις ασφαλιστικές
εισφορές που ήταν πάγιο αίτημα των
ασφαλισμένων πριμοδότησαν με τον τρόπο
τους και οι ηγεσίες των ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ
οι οποίες
Προσήλθαν πρόθυμα
στον κοινωνικό διάλογο που είχε προηγηθεί,
για να συμφωνήσουν στην ουσία με τον
νόμο Κατρούγκαλου, πάρα τις επιμέρους
διαφοροποιήσεις.
Τι
υποστήριζε η ΓΣΕΒΕΕ:«Η υπερβολική
μεταφορά υποχρεώσεων από τους χαμηλότερα
στους υψηλότερα αμειβόμενους μπορεί
να εξελιχθεί σε βραδυφλεγή βόμβα για
το ασφαλιστικό σύστημα… είναι σκόπιμο
να συμπεριληφθεί ένα πλαφόν μέγιστης
εισφοράς στο 20% του 5πλάσιου του μισθού
του ανειδίκευτου εργάτη…». Στο ίδιο
μοτίβο
η ΕΣΕΕ πρότεινε «…εφαρμογή κλιμακούμενου
πολλαπλασιαστή και κατάργηση του
αυθαίρετου δεκαπλασιασμού του κατώτατου
μισθού…».
Δηλαδή
τι μας είπαν οι κύριοι , ότι επιβαρύνονται
υπέρμετρα με ασφαλιστικές εισφορές
όσοι έχουν υψηλά εισοδήματα και
παραλείπουν συνειδητά να ασχοληθούν
με τη σύνταξη πείνας που θα παίρνει το
81% των αυτοαπασχολούμενων που πληρώνει
την κατώτερη
εισφορά.
Η συμπαιγνία με την
κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ, φάνηκε καθαρά στην σπουδή της
να μειώσει τους συντελεστές των εισφορών
που αντιστοιχούν σε εισόδημα πάνω από
τον βασικό μισθό στο 13,3% από το 20%. Έτσι,
πρακτικά οι υψηλότερες συντάξεις
επιδοτούνται από τις χαμηλότερες, γιατί
παρέμειναν ίδιοι οι συντελεστές
αναπλήρωσης, που εφαρμόζονται στο
εισόδημα και όχι στις εισφορές.
Στις θέσεις των
τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων
δεν υπάρχουν αιτήματα για αύξηση της
κρατικής επιχορήγησης. Η ΓΣΕΒΕΕ αναφέρει
ότι «…η εργασία από μόνη της δεν μπορεί
να χρηματοδοτήσει το ασφαλιστικό σύστημα
και είναι αναγκαίο να αναζητηθούν
συμπληρωματικές πηγές χρηματοδότησης
εκτός ασφαλιστικού συστήματος (κοινωνικοί
πόροι, ειδικά τέλη κοκ)…». Δηλαδή αναζητεί
πόρους για το ασφαλιστικό σε επιπλέον
φορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων. Δεν
υπάρχουν αιτήματα για επαναφορά των
μειώσεων που υπέστησαν οι συνταξιούχοι,
για τους σφαγιαστικούς συντελεστές
αναπλήρωσης και τις συντάξεις πείνας
που επιβάλει ο συγκεκριμένος νόμος,
κουβέντα για τα αποθεματικά που
ληστεύτηκαν.
Αυτές
οι θέσεις είναι χαρακτηριστικές των
συμφερόντων που υπηρετούν, και τι εννοούν
όταν μιλούν για επιχειρηματικότητα.
Ενδιαφέρονται περισσότερο να μην πληγεί
η ανταγωνιστικότητα ενός λεπτού στρώματος
μεσαίων επιχειρήσεων από τις «υπέρογκες»
ασφαλιστικές επιβαρύνσεις, παρά για
τους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι
και μικρούς ΕΒΕ, που άλλα είναι τα βάσανα
που τους φορτώνει το ασφαλιστικό.
Είναι
σαν το ανέκδοτο με το λύκο που φυλάει
τα πρόβατα. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες
βρίσκονται απέναντι, είναι επικίνδυνες
για τα συμφέροντα των αυτοαπασχολούμενων.
Χρειάζονται αποκάλυψη και απομόνωση.
Συναδέλφισσες
και συνάδελφοι
H
κυβέρνηση σύμφωνα με τις προχθεσινές
δηλώσεις Βρούτση προσανατολίζεται στην
κατάργηση του συστήματος προσδιορισμού
της εισφοράς με βάση το εισόδημα και
επιστροφή σε ένα πιο σταθερό σύστημα
κλάσεων. Η σκέψη δηλαδή είναι να
θεσμοθετηθεί ένα σύστημα κλάσεων το
οποίο δεν θα είναι δεσμευτικό με την
ηλικία και το εισόδημα αλλά θα υπάρχει
δυνατότητα επιλογής κλάσης ανάλογα με
ότι θα επιλέξει ο ασφαλισμένος. Είτε με
τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο υπολογισμού
της εισφοράς πέραν του αυτονόητου ότι
η σύνταξη θα εξατομικευτεί παραπέρα,
ουσιαστικά θα υπάρχει ατομική επιλογή
και στους τρεις πυλώνες. Είναι σαφές
ότι η πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων
λόγω οικονομικής δυσχέρειας θα προτιμήσει
να ενταχθεί στις χαμηλότερες κλάσεις
οδηγώντας προς τα κάτω της τελικές
συντάξεις. Φαίνεται ότι η χαμηλότερη
κλάση θα αυξηθεί στα 210 με 220 €υρω. Μάλιστα
ο υπουργός, ο κύριος Βρούτσης, χωρίς
ντροπή βγαίνει σε εφημερίδες και κανάλια
και
λέει
“ μείωσα τους φόρους οπότε μπορώ να
αυξήσω την ασφαλιστική εισφορά”.
Η
αλήθεια είναι ότι οι αυτοαπασχολούμενοι
θα συνεχίσουν να πληρώνουν 20%
ασφαλιστικές
εισφορές από τις οποίες δεν θα παίρνουν
ούτε καν τις άθλιες συντάξεις που
προέβλεπε ο νόμος Κατρούγκαλου για το
ανταποδοτικό κομμάτι της σύνταξης.
Αυτή η κίνηση δείχνει ότι οι κυβερνήσεις
έχουν συνέχεια ότι ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ.
νομοθέτησαν με έννοιες κατευθύνσεις
που στόχο είχαν τη διάλυση του κοινωνικού
χαρακτήρα της ασφάλισης.
Μέχρι
στιγμής οι αυτοαπασχολούμενοι εξαιρούνται
από την επικουρική ασφάλιση με εξαίρεση
τους ηλεκτρολόγους και τους αρτοποιούς.
Φαίνεται ότι είναι πιθανό είτε άμεσα
είτε χρονικά πιο μετά να προταχθεί η
ένταξη των αυτοαπασχολούμενων στο
ενιαίο επικουρικό σύστημα με προτεινόμενη
εισφορά στο 6,5% του εισοδήματος. Δηλαδή
και θα πληρώνουμε ακόμα περισσότερα
και δεν θα ξέρουμε αν και τι σύνταξη θα
πάρουμε.
Όσο
για τους ισχυρισμούς που συνδέουν τη
«βιωσιμότητα» των ασφαλιστικών ταμείων
με τη μείωση των συντάξεων και τη
χειροτέρευση των όρων συνταξιοδότησης,
αποσκοπούν στη μετατόπιση των ευθυνών
από το κράτος και την εργοδοσία στις
πλάτες των εργαζομένων.
Η
πλουτοκρατία και οι κυβερνήσεις της,
συνεχώς και για πάνω από εξήντα χρόνια
λεηλατούν τα αποθεματικά των ταμείων,
τα παρακρατούσαν άτοκα για να εξασφαλίζουν
τζάμπα χρήμα στις επιχειρήσεις. Τεράστια
κεφάλαια που οδηγήθηκαν με πολιτικές
αποφάσεις για δεκαετίες άτοκα στην
Τράπεζα της Ελλάδας, χρηματοδότησαν
την ανάπτυξη του κεφαλαίου στη χώρα
μας. Έγιναν «δανεικά και αγύριστα»,
μετατράπηκαν σε βιομηχανίες, καράβια,
τράπεζες και επιχειρήσεις.
Για την περίοδο
1951- 1975 οι απώλειες υπολογίζονται σε 58
δισ. Ευρώ. Πάνω από 3,5 δισ. Ευρώ ήταν οι
ζημιές των ασφαλιστικών ταμείων στο
χρηματιστήριο την περίοδο 1999 – 2002 και
πάνω από 13 δις με το τελευταίο «κούρεμα».
Ούτε
μπορούμε να ανεχτούμε ως επιχείρημα
την αύξηση του προσδόκιμου ζωής και την
«ενεργό γήρανση» που προωθείται στους
αυτοαπσχολούμενους με την βέλτιστη
απόδοση των ποσοστών αναπλήρωσης για
όσους μένουν στην δουλειά μετά τα 35
χρόνια!
Η αύξηση της
παραγωγικότητας της εργασίας, η
τεχνολογική και επιστημονική πρόοδος,
ο παραγόμενος πλούτος, δημιουργούν
σήμερα τη δυνατότητα στους εργαζόμενους
να ζουν περισσότερα χρόνια εκτός
παραγωγής, να ξεκουραστούν και να
διαθέσουν το χρόνο τους όπως αυτοί
επιθυμούν.
Συνάδελφοι,
Η
λογιστική-οικονομικο-διαχειριστική
λογική, που αντιμετωπίζει την κοινωνική
ασφάλιση ως κόστος πρέπει να απορριφθεί
κατηγορηματικά από τους αυτοαπασχολούμενους
και τους ασφαλισμένους. Το ζήτημα της
κοινωνικής ασφάλισης
αποτελεί
δικαίωμα για κάθε
αυτοαπασχολούμενου,
αποτελεί δίχτυ προστασίας απέναντι
στο σύστημα που επιδεινώνει καθημερινά
τη ζωή του, εντατικοποιεί την εργασία
του, επιβαρύνει την υγεία, έχει βάλει
τις βάσεις για εργασία μέχρι τα βαθιά
γεράματα.
Πρέπει,
λοιπόν, να ξεσηκωθεί κίνημα ανάσχεσης
της νέας επίθεσης, από όλους εμάς τους
αυτοαπασχολούμενους, μαζί με τους
εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους
επιστήμονες, τις γυναίκες, τους νέους,
να βάλουμε εμπόδια στα σχέδια κυβέρνησης
– μονοπωλίων, να τους κόψουμε τη φόρα.
Οι μεγάλοι αγώνες
που αναπτύχθηκαν σε προηγούμενες
περιόδους έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην
υπεράσπιση του κοινωνικού χαρακτήρα
της ασφάλισης, έβαλαν εμπόδια στην
ολοκλήρωση των αντιασφαλιστικών
ανατροπών. Μπήκαν καρφί στο μάτι όσων
πίστευαν ότι θα ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα
με αυτό το κατακτημένο δικαίωμα των
εργαζόμενων.
Σήμερα, να απαιτήσουμε
ενιαίο υποχρεωτικό αποκλειστικά δημόσιο
σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, που θα
εξασφαλίζει συντάξεις και παροχές για
όλους, αντίστοιχες των λαϊκών αναγκών.
Σε ενιαίο μέτωπο να δώσουμε τη μάχη για
να διασωθεί ο θεσμός της δημόσιας
κοινωνικής ασφάλισης, αλλά και να
βελτιωθεί, για να στηρίζει ουσιαστικά
τα κοινωνικά δικαιώματα της λαϊκής
οικογένειας. Η κοινωνική ασφάλιση πρέπει
να είναι υποχρεωτική, καθολική και να
ανήκει στην ευθύνη του κράτους. Έτσι
μόνο θα μπορεί να προσφέρει αξιοπρεπείς
συντάξεις, δωρεάν ανθρώπινη περίθαλψη
και επαρκείς παροχές πρόνοιας.
Οι
υλικές προϋποθέσεις υπάρχουν, όμως η
καπιταλιστική κερδοφορία μπαίνει
εμπόδιο και προωθεί όλο και πιο
αντιδραστικά σχήματα. Σήμερα είναι
επίκαιρη όσο ποτέ η πάλη για δημόσια
και δωρεάν καθολική ασφάλιση, στη βάση
των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Προϋπόθεση,
ασφαλώς, είναι η σύγκρουση με το μεγάλο
κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις του, την ΕΕ,
που εμποδίζουν αυτή τη δυνατότητα, γιατί
δεν συνάδει με την καπιταλιστική
κερδοφορία.
Μπροστά
μας έχουμε σύγκρουση, με την κυβέρνηση
και με τους συνοδοιπόρους της αλλά και
με αντιλήψεις που ζημιώνουν και εμποδίζουν
την πάλη.
Η
αντίληψη, ότι το ασφάλιστρο είναι έξοδο
κυριαρχεί. Προς αυτή την κατεύθυνση
ωθεί το γεγονός ότι πληρώνεται ξεχωριστά,
εγγράφεται σαν έξοδο στα λογιστικά
βιβλία και δεν παρακρατείται από τον
μισθό όπως στους μισθωτούς.
Είναι
χαρακτηριστικό, ότι τα χρέη στο ασφαλιστικό
ταμείο γιγαντώθηκαν με την κρίση, σε
μια περίοδο, δηλαδή, περικοπής εξόδων.
Με την ίδια λογική ένα τμήμα ασφαλισμένων
επανάκαμψε στην πληρωμή του μηνιαίου
ασφαλίστρου, όταν όμως έφτασε στο 1/3 από
προηγούμενα, με βάση τον πιο πρόσφατο
ασφαλιστικό νόμο. Αντίστοιχες αντιλήψεις
κυριαρχούν και για την δημόσια υγεία.
Τέτοιες
αντιλήψεις, τοποθετούν τη λύση των
προβλημάτων του ασφαλιστικού και της
υγείας, στο βάθρο της επιχειρηματικότητας,
της ανταγωνιστικότητας κλπ., στην ατομική
λύση δηλαδή. Ανοίγουν τον δρόμο στην
εκάστοτε κυβέρνηση να ανοίγει την
«κερκόπορτα» της προαιρετικότητας, της
δήθεν «ελευθέριας στην επιλογή».
Με
αυτήν την λογική, ένα μεγάλο τμήμα
συναδέλφων που αντιμετωπίζει οικονομικά
προβλήματα θα υποχρεωθεί «με ελεύθερη
επιλογή» σε πλημμελή ιατροφαρμακευτική
περίθαλψη, με ότι κινδύνους προκύπτουν
για την υγεία τους. Αύριο, θα αρκεστεί
σε συντάξεις φιλοδωρήματα, ανίκανες να
τον θρέψουν σαν απόμαχο της δουλειάς.
Η
ασφάλιση και η υγεία είναι ανέφικτο για
την μεγάλη πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων
να υλοποιηθούν ατομικά, όσο και να
επιμένουν οι «σειρήνες» της αστικής
πολιτικής.
Η
πάλη πρέπει να έχει κύρια κατεύθυνση
την κατοχύρωση και την διεύρυνση του
κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού
συστήματος και της δημόσιας υγείας.
Ούτως η άλλως τα λαϊκά στρώματα φέρουν
το κύριο βάρος της φορολογίας και είναι
αυτά που «κινούν τον τροχό της ιστορίας»
δηλαδή δημιουργούν το σημερινό και τον
αυριανό κοινωνικό πλούτο, που τους
ανήκει, και ας μην είναι στην ιδιοκτησία
τους στον καπιταλισμό. Τα έχουμε πληρώσει
από χίλιες μπάντες διπλά και τριπλά!:
Γι’
αυτό ο κρατικός προϋπολογισμός «χρωστά»
στο ασφαλιστικό σύστημα.
Γι’
αυτό λέμε στην κυβέρνηση, ούτε σκέψη
για αύξηση εισφορών και ταυτόχρονα
απαιτούμε αυξήσεις και αξιοπρεπείς
συντάξεις.
Γι’
αυτό η δημόσια υγεία πρέπει να είναι
ταυτόχρονα και άρτια και δωρεάν, και να
επιβαρύνει το κράτος.
Συνάδελφοι,
Οι
ίδιες οι εξελίξεις σήμερα, εξαλείφουν
τους διαχωρισμούς που διαιρούν τους
αυτοαπασχολουμένους και λειτουργούν
ανασταλτικά στον ενιαίο αγώνα τους,
απέναντι στην αντιασφαλιστική επίθεση.
Τα μέτρα δεν εξαιρούν κανένα,
αυτοαπασχολούμενο, εργαζόμενο, επιστήμονα,
φτωχό αγρότη, συνταξιούχο.
Δεν αφορούν
συγκεκριμένα ταμεία ή κατηγορίες, μόνο
αυτούς που θα πρωτοασφαλιστούν με το
νέο σύστημα, δηλαδή τους νέους ανθρώπους
που μπαίνουν στην παραγωγή με επιδεινωμένους
όρους, ούτε όσους βγουν στη σύνταξη τα
επόμενα χρόνια και βλέπουν καθημερινά
αλλαγές στα όρια και στα ποσά, αφορούν
και τους ήδη συνταξιούχους που
αντιμετωπίζουν συνεχώς νέες περικοπές.
Δεν
μας περισσεύει κανένας. Με μπροστάρηδες
εμάς, που είμαστε σήμερα εδώ πρέπει να
ανοίξει η συζήτηση σε κάθε σωματείο σε
κάθε μαγαζί σε κάθε γειτονιά. Απέναντι
στην επίθεση που ξεδιπλώνεται δεν πρέπει
να χαθούμε στις λεπτομέρειες.
Όλα
τα σφυριά πρέπει να βαράνε στη διεκδίκηση
δημοσίου, υποχρεωτικού για όλους,
συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, που
περιλαμβάνει το σύνολο των συνταξιοδοτικών
δικαιωμάτων, τις αναγκαίες υπηρεσίες
ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, προνοίας
με αναβαθμισμένες παροχές για το σύνολο
των αυτοαπασχολούμενων συνολικά των
λαϊκών στρωμάτων και των παιδιών τους.
-
Διεκδικούμε
να μπει φρένο στο νέο νόμο που ετοιμάζει
η κυβέρνηση της Ν.Δ. αλλά και την ανατροπή
των αντιασφαλιστικών νόμων που έχουν
οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση.
-
Να
καταργηθεί
η επιχειρηματική δραστηριότητα στον
τομέα υγείας πρόνοιας και του φαρμάκου.
Ταυτόχρονα
το σύνολο των δαπανών για την υγεία του
λαού να επιβαρύνουν αποκλειστικά τον
κρατικό προϋπολογισμό.
-
Κατάργηση
της συμμετοχής στα φάρμακα
των ανέργων, των ατόμων με αναπηρία,
όσων αμείβονται με τον κατώτατο μισθό
ή την κατώτατη σύνταξη, καθώς και όλων
όσων, πάσχουν από χρόνια νοσήματα.
-
Για
την προστασία
της μητρότητας, τη φροντίδα και αγωγή
της βρεφικής – παιδικής ηλικίας, των
ΑΜΕΑ και των οικογενειών τους, των
ηλικιωμένων και των χρονίως πασχόντων,
των πολύτεκνων και μονογονεϊκών
οικογενειών.
-
Για
την αποκατάσταση
των απωλειών μας. Να
επιστραφούν
όλα όσα μας έχουν αφαιρέσει, τα κλεμμένα
από τα αποθεματικά των ταμείων. Να
πληρώσουν τα μονοπώλια και το κράτος.
Λέμε
όχι στις συντάξεις πτωχοκομείου. Καμία
σύνταξη κάτω από 600 ευρώ.
Προχωράμε
αποφασιστικά για τα συλλαλητήρια στις
30 του Νοέμβρη, αυτοαπασχολούμενοι,
εργαζόμενοι και συνταξιούχοι που πήραν
την πρωτοβουλία αυτή μέσα από τη ΣΕΑ.
Στηρίζουμε την κινητοποίηση των
συνταξιούχων στις 14 Δεκέμβρη για τη
διεκδίκηση του δώρου που τους κατάργησαν!
Σχεδιάζουμε την κλιμάκωση!
Σε
κάθε σωματείο, σε κάθε μαγαζί, σε κάθε
γειτονιά οι αυτοαπασχολούμενοι, πρέπει
να συζητήσουν, να οργανωθούν και να
αποφασίσουν τα βήματα της πάλης τους
για αυτό το κορυφαίο ζήτημα, σε συνδυασμό
με τα ιδιαίτερα ζητήματα που παλεύουν
σε κάθε κλάδο και εργασιακό χώρο.
